Dün Diyarbakir`da Newroz kutlamaları için toplanan 3 milyon 200 bin kişi ( İsviçre nüfusunun yarısı ) için aslında kutlama bir bahaneydi, hepsinin tek isteği asırlardır süren düşmanlığın bir an evvel son bulmasıydı.
70 milyon Türkiye`linin istediği şeyler hep aynı aslında Barış ve Kardeşlik.Tepkilerden korkulduğu için kimse bu istekleri serbestçe ifade edemiyor.
Asıl önemli olan bundan sonrakı gelişmeler. Nasıl bir uygulama olacak ?
Yeni yasa tasarısı çıkar mi?
PKK Türkiye'yi terkedeçek mi?
BDP`li milletvekillerinin meclisteki ağırlığı nasıl olacak?
Her iki tarafta verdiği sözleri tutacak mi?
Türk ve Kürt aydınlarının fikirleri nasıl olacak?
Bütün bu soruların cevabını almamız için 10-15 senenın geçmesi gerektiği bilinen tek gerçek.
Cevabı hemen verilecek tek soru ise şu an Aydınların ne düşündüğü ve bu uygulamaya bakış acıları.
Türkiye televizyonlarından izlediğim kadarı ile bu sürece aklı başında aydın gazeteciler oldukça olumlu bakıyorlar ve olumlu katkıda bulunacakları gerceğini gördük.
Anlayacağınız çözüm ne Meclis'te ne Kandil`de.
Süreci hızlandıracak tek yol Türkiye Cumhuriyeti sınırların içerisinde yaşayan tüm insanları mümkün olduğun kadar basın-yayın yoluyla bilinçlendirmek.
Yaşasın halkların kardeşliği......
Benim şahsi düşüncem Diyarbakir`da Türkiye Cumhuriyeti bayrağının olmayışı üzücü bir olaydı.