“İnsanı sevmek parasızdır, sevmemek için her şeyi yapıyoruz. Bu beni çok yaralıyor.” Beytocan (Kürt Ozan-İsveç)
Asıl Olan: İnsan Olmaktır...
Başvekil bir zamanlar, "hiç kimse layüsel değildir." demişti.
Öyleyse ona ayrıcalık beklenemez.
Başkalarının ikiyüzlülüğünü eleştirmeden önce başbakanın iktidarın etrafında kümelenmiş dünün karşıtlarına önce bakması gerekir.
Kimse sizin her söylediğinize okey demek zorunda değil.
İnsan, kendi dışında kalanlarla birlikte yaşama kültürüne sahip olandır,olmalıdır..
Hakşinas insan, doğrunun düz ve dik olduğunu bilir. Zaman ve zemine göre değişmez. Tek derdi her şeyin en iyisini hak eden “insana “hizmet etmektir. Bilir ki asıl olan insandır.
İnsan, kuşatıcı bir üsluptan yanadır her daim. Israrla yıllar öncesinden kalan, dışımızdakilerin inanmadığı, beşeriyetin moral değerlerinin ret ettiği mahallî yaşanmışlıklar çerçevesinden bakan, asıl olan insana hizmet etmez. Zelil eder ancak.
İnsan için, zor zamanlarda zor olanı söylemektir. Seçiminden dolayı mağdur edilmek de vardır işin sonunda. Belki de toplumun tamamı tarafından çeşitli suçlamalar sonunda “karşı taraf” ilan edilerek toplumsal bir ambargoya ve dışlanmışlığa maruz kalarak cezalandırılabilir.
Yaşanan dramlara maruz kalan insanların en temel hakkı olan hayat hakkı üzerinden insana bakar. Bu noktada, moral değerlerin toplumların zenginliği olduğunu söyleyen kesimler daha hassas olmalıdır.
İnsan, nezih hasletlerini avucunda saklar, taşır. Tıpkı yüreği gibi.
Mahir olan, avuçları açtırıp bakabilen ve avucundakini paylaşabilendir.
İnsan, sistemden kaynaklı; cürmümüzü aşan şeyleri düzeltmek değil, kendimizin neden olduğu şeyleri düzeltmektir. Ki düzeltebiliriz.
İlki Donkişotluktur, ikincisi kahramanlıktır.